چکیده
مدیریت خودمحور الگویی است که در آن مدیر تصمیمات را بر اساس منافع و ترجیحات شخصی اتخاذ می‌کند، نه مصالح سازمان.
این مقاله ضمن معرفی ویژگی‌های این سبک مدیریت، پیامدهای آن بر انگیزش، رضایت شغلی و عملکرد کلی سازمان را با استفاده از یک مطالعه موردی بررسی می‌کند.
مثال «عدم تخصیص موقت صندلی بلااستفادة به کارشناس در زمان خرابی تجهیزات» نمونه‌ای از تصمیم‌گیری خودمحورانه است که منجر به کاهش انگیزه و اعتماد کارکنان می شود.
کلیدواژه‌ها
مدیریت خودمحور (Ego-Centered Management)
انگیزش شغلی (Job Motivation)
رضایت شغلی (Job Satisfaction)
عملکرد سازمانی (Organizational Performance)
مقدمه
یکی از چالش‌های منابع انسانی در سازمان‌های دولتی، حضور مدیرانی با نگرش مالکانه به منابع سازمان است.
این سبک می‌تواند به کاهش انگیزش، بی‌اعتمادی و کاهش کیفیت خدمات منجر شود.
در نتیجه، سازمان‌ها باید نسبت به شناسایی نشانه‌های مدیریت خودمحور و پیاده‌سازی سازوکارهای تعادل در تصمیم‌گیری اقدام کنند.
مبانی نظری
نظریه نیازهای مازلو: مدیران خودمحور به‌جای تأمین نیازهای کارکنان، به ترجیحات شخصی و منابع خود می‌پردازند که با سطح مطلوب افراد همسو نیست.
نظریه عدالت سازمانی: رفتارهای خودمحورانه با عدالت سازمانی در تضاد است و احساس ناعادلانه بودن را در کارکنان تقویت می‌کند.
نظریه حمایت رفتاری (Social Exchange): روابط متقابل میان مدیر و پیرو با رفتار خودمحورانه قطع می‌شود و به کاهش تعهد و وفاداری منجر می‌شود.
مطالعه موردی
یک مدیر با وجود داشتن چندین صندلی بلااستفاده، از تخصیص موقت آن به کارشناس خودداری کرده است.
این رفتار با ایجاد حس بی‌ارزشی در کارکنان و افت انگیزه، نهایتاً منجر به کاهش کیفیت خدمات شده است.
همچنین، عدم تخصیص منابع به‌موقع منجر به کاهش اعتماد کارکنان به مدیریت و کاهش مشارکت در تصمیم‌گیری‌های سازمانی شد.
راهکارهای پیشنهادی
برگزاری کارگاه‌های آموزشی برای اصلاح سبک‌های مدیریتی خودمحور: آموزش‌های عملی در زمینه مدیریت منابع، تفویض اختیار، و مشارکت کارکنان.
پیاده‌سازی نظام بازخورد عملکرد مدیران: ارزیابی‌های 360 درجه، شاخص‌های عملکرد مدیریتی و بازخورد از افراد زیرمجموعه.
ارتقای شفافیت در تخصیص منابع: انتشار سیاست‌ها و پروتکل‌های تخصیص منابع، انتشار گزارش‌های شفاف در مورد تخصیص‌ها.
نتیجه‌گیری
مدیریت خودمحور آسیب جدی به انگیزش و رضایت شغلی وارد کرده و در درازمدت بهره‌وری سازمان را کاهش می‌دهد.
برای حفظ هم‌سوئی سازمانی، نیاز است تا به مداخلات مدیریتی با رویکردی از باز بودن، شفافیت و مشارکت توجه شود.
منابع
Greenberg, J. (2011). Behavior in Organizations. Pearson.
Yukl, G. (2013). Leadership in Organizations. Pearson.